بازگشت
دانستن و علاقه به‌دانستن
عدالت عدالت

 جنبش «اشغال» در منشور خود همبستگی‌اش را با ديگران مورد تأکيد قرار می‌دهد و اعلام می‌دارد که در نظر دارد به بی‌عدالتی بزرگی که به ميليون‌ها نفر مردم ايالات متحده آمريکا و ديگر نقاط روا می‌گردد، پايان بخشد. آن‌ها عمدتاً مخالف حرص و آز سرمايه، مخالف اخراج‌های غيرقانونی جبری خانواده‌هايی که قادر نيستند قسط خانه‌های خود را بپردازند، مخالف برنامه‌های امدادی برای نجات وال‌استريت، مخالف تبعيض در محل کار، مخالف بدهی‌های سنگين دانشجويان، تنها برای اين‌که آن‌ها از حق انسانی خود برای کسب علم و فرهنگ استفاده می‌کنند، مخالف ارتشا در بين نمايندگان سياسی مردم، مخالف بلوکه کردن کوشش برای يافتن منابع انرژی بديل، مخالف نابودی محيط زيست، مخالف جنگ و استعمار در داخل و خارج کشورند.

 

 

منبع: دنيای جوان
موميا ابوجمال

هدف جنبش «وال‌استريت را اشغال کنيد» چيست؟
اغلب رسانه‌های آمريکايی آن را مسکوت می‌گذارند

اگر از برخی از استثنا‌ها چشم‌پوشی کنيم، اکثر شبکه‌های تلويزيونی و راديويی و همين‌طور ارگان‌های خبری بزرگ رسانه‌های آمريکايی جنبش اعتراضی «وال‌استريت را اشغال کنيد» را که روز ١۷ سپتامبر ٢٠١١ آغاز شد در خبر‌های خود به شکلی مطرح کردند، گويی که در مورد يک حادثه عجيب و غريب مثلاً در مورد به زمين نشستن يک بشقاب پرنده از يک کره ديگر خبر می‌دهند. يک‌ريز و پشت سر هم سؤال‌های مشابهی مطرح می‌شد: اصلاً اشغال‌گران چه می‌خواهند؟ خواست‌های آنان چيست؟ چرا آنان دست به اين کار زده اند؟ و البته آن‌ها جوابی هم برای اين سؤال‌ها ارايه نمی‌دهند و از اين راه به جای اطلاعات، در بين مردم سردرگمی ترويج می‌کنند. آن‌ها با اين کار خود کمکی به خوانندگان و شنوندگان خود نمی‌کنند و در نتيجه سياست ترويج دروغ آن‌ها را که صادقانه نيست، می‌توان مورد انتقاد قرار داد.

جنبش «اشغال» دقيق‌تر از اين نمی‌توانست اصول و اهداف خود را فرموله کند. تنها چند روز پس از آغاز اقدامات، کنش‌گران اين جنبش روزنامه چهاررنگ و چهار صفحه‌ای خود را به نام The Occupy Wall Street Journal منتشر ساختند. در اين روزنامه به طور دقيق توضيح داده می‌شود، که چه چيز باعث پديد آمدن جنبش شد و اهداف جنبش چيست. تيتر اين اطلاعيه «منشور اشغال» نام دارد و سبک و شيوه نگارش آن متأثر از روح «منشور استقلال» است که در روز ۴ ژوئيۀ ١۷۷۶ استقلال سيزده مستعمره انگليس را از انگليس اعلام داشت.

جنبش «اشغال» در منشور خود همبستگی‌اش را با ديگران مورد تأکيد قرار می‌دهد و اعلام می‌دارد که در نظر دارد به بی‌عدالتی بزرگی که به ميليون‌ها نفر مردم ايالات متحده آمريکا و ديگر نقاط روا می‌گردد، پايان بخشد. مردمی که «خود را از طرف نيروهای سرمايه جهانی مظلوم می‌دانند.»

آن‌ها عمدتاً مخالف حرص و آز سرمايه، مخالف اخراج‌های غيرقانونی جبری خانواده‌هايی که قادر نيستند قسط خانه‌های خود را بپردازند، مخالف برنامه‌های امدادی برای نجات وال‌استريت، مخالف تبعيض در محل کار، مخالف بدهی‌های سنگين دانشجويان، تنها برای اين‌که آن‌ها از حق انسانی خود برای کسب علم و فرهنگ استفاده می‌کنند، مخالف ارتشا در بين نمايندگان سياسی مردم، مخالف بلوکه کردن کوشش برای يافتن منابع انرژی بديل، مخالف نابودی محيط زيست، مخالف جنگ و استعمار در داخل و خارج کشورند. علاوه برآن، آن‌ها مخالف کنترل رسانه‌ها توسط سرمايه اند که وظيفه‌‌اش «نگاه داشتن مردم در بی‌اطلاعی و ترس» است.

در نتيجه جواب سؤال‌های بی‌معنی رسانه‌ها مدت‌هاست که داده شده است و انسان نبايد جست‌وجو‌گر حرفه‌ای بشقاب‌پرنده باشد تا اين عبارت روشن را بيابد و درک کند. و اگر اصحاب رسانه وقت حضور در بين اشغال‌گران در مانهاتان، نيويورک را ندارند تا نسخه‌ای از روزنامه The Occupy Wall Street Journalرا تهيه کنند، می‌توانند به سادگی منشور جنبش را در رايانه خصوصی خود زير آدرس http://occupywallstreet.org بيابند و مطالعه نما‌يند. من خود دارای اينترنت نيستم، زيرا نه تنها زندانيان بند مرگ، بلکه در کليه زندان‌های پنسيلوانيا استفاده از رايانه ممنوع است. دوستی خيلی ساده يک شماره روزنامه نامبرده را از طريق پست برايم فرستاد و من آن را خواندم. در نتيجه برای خبرنگاران مؤسسات خبری بزرگ نيز بايد اين امکان موجود باشد که نسخه‌ای از اين روزنامه را تهيه کنند و در مورد آن گزارش دهند. مگر اين‌که آن‌ها به طور مشخص بخواهند مردم را در بی‌اطلاعی نگاه دارند.


November 17th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی